از دوست به یادگار دردی دارم

کان درد به صد هزار درمان ندهم

نه پای رفتن دارم نه بال پرواز

                      از این چه سود بر من که در قفس باز است

من اینجا بس دلم تنگ است
و هر سازی که می بینم بد آهنگ است…
بیا ره توشه برداریم
قدم در راه بی برگشت بگذاریم
ببینیم آسمان هر کجا آیا همین رنگ است…